Co to jest prawo Moore'a i dlaczego ludzie mówią, że jest martwe?

Gordon Moore, współzałożyciel firmy Intel, jest człowiekiem odpowiedzialnym za prawo Moore'a. Moore zauważył, że gęstość tranzystorów w układach scalonych podwaja się co dwa lata. Niektórzy twierdzą, że prawo Moore'a jest już martwe, ale dlaczego?

Co mówi prawo Moore'a

Gordon Moore dokonał swojej oryginalnej obserwacji w 1965 roku:

„Złożoność minimalnych kosztów komponentów wzrosła w tempie mniej więcej dwa razy rocznie. Z pewnością można oczekiwać, że w krótkim okresie stopa ta utrzyma się, jeśli nie wzrośnie. W dłuższej perspektywie tempo wzrostu jest nieco bardziej niepewne, chociaż nie ma powodu, by sądzić, że nie pozostanie prawie stałe przez co najmniej 10 lat”. – Gordon Moore w Wciskanie większej liczby komponentów do układów scalonych.

Można to interpretować na kilka sposobów, ale implikuje to dwie rzeczy. Po pierwsze, (w tamtym czasie) najbardziej podstawowy układ scalony (IC) podwajał gęstość tranzystorów każdego roku. Po drugie, że byłoby to również prawdą przy najniższym poziomie kosztów. Jeśli więc koszt wytworzenia układu scalonego o danym rozmiarze pozostaje stabilny w czasie (biorąc pod uwagę inflację), oznaczałoby to w rzeczywistości, że koszt jednego tranzystora zmniejszyłby się o połowę co dwa lata.

Jest to zdumiewający poziom wykładniczego wzrostu pokazany przez „problem pszenicy i szachownicy”, w którym jeśli położysz jedno ziarno pszenicy (lub ryżu) na pierwszym kwadracie, a następnie podwoisz ilość na każdym kolejnym kwadracie, będziesz dobrze ponad 18 kwintylionów ziaren na kwadrat 64!

Moore później zrewidował swoją obserwację, aby wydłużyć czas do raz na osiemnaście miesięcy, a ostatecznie raz na dwa lata. Tak więc, podczas gdy gęstość tranzystorów wciąż się podwaja, tempo wydaje się zwalniać.

To właściwie nie jest prawo

Chociaż nazwano je „Prawem” Moore'a, nie jest to prawo we właściwym znaczeniu tego słowa. Innymi słowy, to nie jest jak prawo naturalne, które opisuje, jak działa grawitacja. To obserwacja i projekcja historycznych trendów w przyszłość.

Średnio prawo Moore'a obowiązuje od 1965 roku i pod pewnymi względami jest punktem odniesienia dla przemysłu półprzewodników, aby z grubsza stwierdzić, czy jest na dobrej drodze, ale nie ma powodu, dla którego miałoby to być prawdziwe lub pozostać prawdziwe w nieskończoność.

Wydajność to coś więcej niż gęstość tranzystorów

Tranzystor jest podstawowym elementem urządzenia półprzewodnikowego, takiego jak procesor. To właśnie z tranzystorów budowane są urządzenia, takie jak bramki logiczne, pozwalające na ustrukturyzowane przetwarzanie danych w kodzie binarnym.

POWIĄZANE Co to jest półprzewodnik i dlaczego go brakuje?

Teoretycznie, jeśli podwoisz liczbę tranzystorów, które możesz zmieścić w danej przestrzeni, podwoisz ilość przetwarzania, które może się wydarzyć. Jednak liczy się nie tylko to, ile masz tranzystorów, ale także to, co z nimi zrobisz. Mikroprocesory otrzymały wiele ulepszeń w zakresie wydajności, ze specjalistycznymi projektami przyspieszającymi określone typy przetwarzania, takie jak dekodowanie wideo lub wykonywanie specjalistycznych obliczeń matematycznych potrzebnych do uczenia maszynowego.

Zmniejszenie liczby tranzystorów ogólnie oznacza również osiągnięcie wyższych częstotliwości roboczych przy mniejszym zużyciu energii przy tej samej mocy obliczeniowej z poprzedniej generacji. Prawo Moore'a ogranicza się do gęstości tranzystorów, ale związek między gęstością tranzystorów a wydajnością nie jest liniowy.

Co masz na myśli mówiąc „nie żyje”?

Na przestrzeni lat wyrażenie „Prawo Moore'a nie żyje” zostało wypowiedziane kilka razy, a to, czy to prawda, zależy od twojego punktu widzenia. Gęstości tranzystorów wciąż się podwajają, ale w wolniejszym tempie, ponieważ Moore kilkakrotnie korygował ramy czasowe.

Powodem, dla którego niektórzy twierdzą, że prawo jest martwe, nie jest to, że gęstość tranzystorów wciąż się podwaja, ale to, że koszt tranzystorów nie zmniejsza się o połowę. Innymi słowy, nie można już uzyskać dwukrotnie większej liczby tranzystorów za te same pieniądze po cyklu podwojenia.

Jednym z ważnych powodów, dlaczego tak się dzieje, jest to, że zbliżamy się do granic tego, jak małe jesteśmy w stanie wyprodukować tranzystory. W chwili pisania tego tekstu procesy produkcyjne 5 nm i 3 nm to obecna i następna generacja technologii. W miarę zbliżania się do ostatecznej granicy tego, co jest możliwe, liczba problemów i koszt ich przezwyciężenia prawdopodobnie wzrosną.

POWIĄZANE Co to jest chip 5 nm i dlaczego 5 nm jest tak ważne?

Jednak to, że cena tranzystorów może nie spadać o połowę tak, jak kiedyś, nie oznacza, że ​​cena nie podwaja się ani nie spada o połowę. Pamiętaj, że liczba tranzystorów to tylko jeden z elementów wydajności. Osiągamy wyższe częstotliwości zegara, dopasowujemy więcej rdzeni do jednego procesora, robimy więcej z naszymi tranzystorami i tworzymy nowy krzem, który może przyspieszyć określone zadania, takie jak uczenie maszynowe. W tym rozszerzonym sensie Prawo Moore'a wciąż zawiera w sobie życie, ale w swojej pierwotnej formie opiera się na podtrzymywaniu życia.

Prawo Moore'a musi kiedyś umrzeć

Nikt nigdy nie wierzył, że obserwacje Moore'a dotyczące gęstości i kosztów tranzystorów będą zawsze aktualne. W końcu wykres wykładniczy ostatecznie zmierzałby w kierunku nieskończonej gęstości tranzystorów i wydajności obliczeniowej. O ile ktokolwiek wie, nie jest to w rzeczywistości możliwe, a szczególnie mało prawdopodobne, aby było to możliwe przy użyciu elektroniki półprzewodnikowej, jaką znamy dzisiaj.

Istnieje już wiele wyzwań związanych z drobnymi komponentami w nowoczesnych procesorach, które zmagają się z niepożądanymi efektami kwantowymi. W pewnym momencie nie możesz już trzymać elektronów w swoich maleńkich obwodach, więc próba zmniejszenia rzeczy uderza w ścianę.

W tym momencie może być czas na przejście do innego rodzaju podłoża komputerowego, takiego jak fotonika, ale prawdopodobnie istnieją niezliczone sposoby uzyskania większej wydajności z półprzewodników, które nie wymagają zmniejszania tranzystorów.

Widzimy już opłacalne sposoby budowania dużych procesorów z wielu mniejszych procesorów, takie jak projekty chipletów AMD lub strategia Apple polegająca na sklejaniu ich podstawowych układów scalonych w celu stworzenia megaprocesorów, które działają tak, jakby były jednym systemem. Istnieje potencjał w idei budowania procesorów z obwodami 3D, z warstwami komponentów mikroczipów, które komunikują się pionowo i poziomo.

Podczas gdy ostateczna granica gęstości tranzystorów wydaje się być coraz bliżej każdego dnia, prawdziwa granica osiągalnej mocy obliczeniowej pozostaje kwestią otwartą.

POWIĄZANE: Ogromne superkomputery wciąż istnieją. Oto, do czego są dziś używane